كچل و چوپان فحش نيستند!

اما ريگان يك مادر مرده بود كه در فرهنگ ما ، يا حداقل در ادبيات ديپلماتيك ما شناخته شده نيست. گاوچراني توهين تلقي مي شود (!) كه مقامات ايراني قصد دارند صداقت خود را با دادن چنين عنواني قابل احترام ثابت كنند. پيش افتاد. اما اين سوerstand تفاهم بزرگ تاريخي ، سرانجام در داستان معروف “مك فارلين” يا “ايران كنترا” با شرارت به اوج خود رسيد!

بايد توضيح داده شود؛ اين بزرگترين رسوايي تاريخ آمريكا پس از داستان “واتر گيت” است! (جستجوي گوگل)

ميتوني بفهمي؟ اختلافات فرهنگي فقط براي استخر و سفيران محبوب ما نيست. اين مقوله اي است كه مي تواند حتي يك كشور ابرقدرت را نابود كند! البته اين اختلافات در سطح بين المللي توجيه پذير است ، اما اين داستان وقتي در داخل كشور ما رخ مي دهد كثيف مي شود و دنياي ما را به حاشيه مي برد!

چرا؟ زيرا وقتي نمي دانيم با ملي گرايي چقدر هستيم يا هنوز مشخص نيست كه ملي گرايي توهين است يا نه! قوميت جاي ملي گرايي را مي گيرد و كلمه “پان” به پيشوند قوميت اضافه مي شود! در نتيجه؛ ما مانند آتش نشانان صداي صداي آتش زدن قيصريه براي دستمال براي دفاع از قوميت خود را مي شنويم و هر تلنگر را به پيراهن عثمان مي گيريم! در كشوري پر از حساسيت و مردم ، اگر عمل اين اختلافات فرهنگي روشن نشود ، آماده صدمه زدن به احساسات عمومي است. گذشته از همه اينها؛ اين واكنشهاي سريع مردم به ما كمك مي كند تا از سرزمين مادري و مردم خود محافظت كنيم.

اما نگران نباشيد من اكنون آماده و مايل هستم تا با اصلاح برخي از كلمات غلط فرهنگ شفاهي ، مأموريت خود را در زمينه فرهنگ سازي انجام دهم تا يك باره از يك چيز جلوگيري كنم:

1- چوپان؛ شبان؛ پوپان؛ بار كارمند و زن اكراه و از همه مهمتر پنبه؛ آنها فحش نمي دهند ، همه آنها از دم هستند ، مانند يك معلم ، بندگان شريف. پس به اين مشاغل قسم نخوريد و اگر چنين عناويني به شما مي دهند عصباني نشويد!

توضيح: “چوپان دروغگو” همانقدر صادقانه و فريبكارانه بد است و دروغ گفتن در هر كاري اساساً زشت است ، از اين رو دروغ گفتن. نه براي چوپان!

2- روستايي روستايي؛ شهرستان در پشت كوه و حتي دوقوزآبادي و تورقوزآبادي قوميت و جغرافياي انساني يا آدرس نيروگاه خاصي قرار دارد. بنابراين ، مانند نوشيدن آب نتيجه بگيريد كه اينها توهين نيست!

توضيح: شوخي شهري نيز مي تواند يك شوخي بي مزه و خوشمزه مانند شوخي تهران باشد!

3- لهجه ها و لباس نماد كثرت ، تنوع و شيريني فرهنگ هاي مختلف ايراني است. آنها براي هر ايراني نوعي شناسنامه محسوب مي شوند. سپس شما به اين نور مي رويد؛ ما عهد مي بنديم كه اين فرصت را به خطر نيندازيم. اگر به آن فكر كنيد ، يك جهانگردان آمريكايي يا اروپايي تمام پول خود را صرف ديدن تي شرت I Love n در سفر خود نمي كند. آنها به دنبال چيزهايي هستند كه نديده اند!

4- اين درس از داستان من با حسن خاتمي؛ نتيجه مي گيرم: كور و كچل هم نفرين نيستند!

نتيجه: يكديگر را مسخره نكنيد؛ همه ما به همان اندازه احمقيم!